عناصر مختلفی از جمله سيليسيم، منگنز، کرُم، واناديم و موليبدن با مقادیر و درصدهای مختلف و مناسبی در فولاد فنر به کار رفته اند، این آلیاژ دارای پایداری در کشش می باشد و این ویژگی در فولاد فنر بسیار حائز اهمیت می باشد.
با توجه به وجود عناصری همچون سیلیسیم و کروم در فولاد فنر، خواصی همچون الاستیسیته و مقاومت و پایداری در مقابل خوردگی پدید آمده است.
خاصیت الاستیسیته باعث می شود هنگامی که این آلیاژ تخت فشار بسیار زیادی قرار می گیرد بتواند به مقدار کافی تغییر شکل بدهد و همچنین باعث می شود که دارای استحکام قابل توجهی در مقابل کشش داشته باشد بنابراین وجود عنصر سیلیسیم در این آلیاژ نقش بسیار مهم و کلیدی را داراست. لازم به ذکر است که وجود عنصر تیتانیوم در فولاد فنر باعث ایجاد مقاومت در مقابل مواد و محیط اسیدی می شود و اگر مقدار و یا درصد عنصر موجود در فولاد فنر افزایش یابد مقدار این مقاومت نیز افزایش می باید و اگر مقدار آن در این آلیاژ کم شود طبیعتا میزان مقاومت نیز کاهش می باید.
البته لازم به ذکر است که فولاد فنر دارای معایبی نیز می باشد، از جمله ی این معایب می توان به قابلیت بسیار پایین جوش کاری و همچنین احتمال بالای ترک خوردگی می باشد. فولاد فنر دارای انواع و اقسام مختلفی می باشد که می توانند قبل از شکستن به حالت های پلاستیک و یا الاستیک در بیایند، حالت پلاستیک به زمانی گفته می شود که وقتی فشار از روی آن برداشته می شود آلیاژ به حالت اول خود باز نگردد ولی در الاستیک بعد از برداشتن فشار باید بتواند به حالت اول خود بازگردد.