فولادهای ابزار گروهی از فولادهای کربنی و آلیاژی هستند که برای ساخت ابزار برش، شکل دادن، خرد کردن و نورد استفاده می‌شوند. تمام ابزارآلات از پیچ‌گوشتی و انبردست گرفته تا فرز، الماسه و … همگی جز این گروه از فولادها محسوب می‌شوند. اساسی‌ترین ویژگی که فولادها را برای ساخت چنین ابزاری ممکن می‌سازد، قابلیت سختی‌پذیری و بازپخت در آنها است. این فولادها عموما بین 0.5 تا 1.5 درصد کربن دارند و می‌توانند کم آلیاژ یا پر آلیاژ باشند. فولادهای ابزار زیر مجموعه‌ای از فولادهای مارتنزیتی نیز به حساب می‌آیند، چرا که یکی از ملزومات سختی بالا در آنها وجود ساختار مارتنزیتی است. این فولادها دائما در حال سایش هستند و تنش‌های فشاری و پیچشی زیادی به آنها وارد می‌شود. در ابزاری مانند مته‌ها و ابزار براده برداری، دمای فولاد در اثر سایش به بالای 1000 درجه هم می‌رسد. در این صورت، تنش‌های حرارتی شدیدی به آنها وارد می‌شود و ممکن است دچار خستگی حرارتی شوند. بنابراین باید قابلیت سختی پذیری و بازپخت داشته باشند تا استحکام، سختی و مقاومت به سایش خود را در دماهای بالا نیز حفظ کنند. سختی و مقاومت به سایش لازم در فولادهای ابزار بواسطه کاربیدهای ساختاری و زمینه مارتنزیتی تامین می‌شود.
